کد مطلب:34997 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:29

گنجینه پرسمان » اعتقادات

شبهه آكل و مأكول كه عده​اي در مورد افكار معاد جسماني به آن استدلال مي​كنند چيست و چه پاسخي دارد؟

سؤال ديگري كه در بحث معاد مطرح شده همان شبهه «آكل و مأكول» است كه در حقيقت يكي از پيچيده​ترين مباحث معاد جسماني است.



توضيح اينكه گاه اتفاق مي​افتد كه اجزاي بدن انساني، جزو بدن انسان ديگري مي​شود، خواه به صورت مستقيم باشد، مثل اينكه در زمان قحطي كسي از گوشت انسان ديگري تغذيه كند، يا به صورت غير مستقيم مثل اينكه بدن انساني خاك شود و مواد غذائي آن خاك جزء گياهان گردد و انساني از آن گياه (سبزي، دانه​هاي غذائي، و ميوه​ها) تغذيه كند، و يا حيواني آن گياه را بخورد، و انساني از آن حيوان تغذيه نمايد، حتّي امكان دارد كه بعضي از اجزاء بدن انسان تجزيه و تبديل به بخار و گاز شود و انسان ديگري از طريق استنشاق آن را وارد بدن خود سازد.



اين نيز ممكن است كه تمام بدن يك انسان تدريجاً جزء بدن انسان ديگري شود.



حال اين سؤال پيش مي​آيد كه به هنگام بازگشت روح به بدن، اين اجزاء، جزء كدامين بدن خواهد بود؟ اگر جزء بدن اول شود، بدنهاي ديگر ناقص مي​گردد، و اگر جزء بدنهاي بعد شود، چيزي براي بدن اوّل باقي نمي​ماند، به علاوه ممكن است يكي از اين دو نفر انسان خوب و ديگري انسان بدكاري باشد، تكليف اين اجزاء چه خواهد شد؟



قرآن صريحاً مي​گويد آخرين ذرّاتي كه در بدن انسان هنگام مرگ وجود دارد روز قيامت باز مي​گردد، بنابراين اگر اين ذرّات خاك شده جزء بدن انسان ديگري شود در قيامت به بدن صاحب اصلي، يعني بدن شخص اول باز مي​گردد، منتها خواهيد گفت بدن دوّم ناقص مي​شود، چرا كه اجزائي را از دست مي​دهد، ولي بهتر آن است كه گفته شود بدن دوم كوچك و لاغر مي​شود (نه ناقص) زيرا اجزاي بدن اول در تمام بدن دوم پراكنده است نه در يك گوشه آن (چون هر غذائي كه انسان مي​خورد به تمام بدن تقسيم مي​شود) بنابراين ممكن است يك انساني كه هفتاد كيلو وزن داشته، نيمي از وزن خود و يا حتي تمام وزن خود به استثناي يك كيلوگرم يا كمتر از دست بدهد و بدن كوچكي از او بماند به اندازه دوران كودكي يا حالت جنيني!



ولي اين موضوع مشكلي ايجاد نمي​كند، چرا كه اين بدن كوچك تمام ويژگيهاي آن بدن بزرگ را دارد، و اگر نمو كند به صورت همان بدن بزرگ در مي​آيد.



مگر روز اول طفل نوزاد بدن كوچكي نداشت، و قبل از آن در دوران جنيني، موجود كوچكتري نبود؟ سپس رشد و نمو كرد و به صورت انسان كاملي درآمد، بي​آنكه شخصيت او عوض شود و شخص تازه​اي گردد.



تنها سؤالي كه در اينجا باقي مي​ماند اين است كه آن اجزاء خاصي كه عضو دو بدن يا چند بدن گرديده، و يكي از آن بدنها مربوط به انسان مطيع و ديگر گنهكاري بوده، چه سرنوشتي خواهد داشت؟



پاسخ اين سؤال نيز مشكل نيست، زيرا پاداش و كيفر در حقيقت براي روح است، لذا هنگامي كه اين رابطه موقتاً به وسيله بي​هوشي قطع مي​شود بدن را با چاقوي جراحي پاره پاره مي​كنند بي​آنكه روح متألم شود.



به تعبير ديگر بدن به تنهائي پاداش و كيفر و لذت و المي ندارد، بلكه ابزاري است براي پاداش و كيفر و لذّت و الم روح انسان.



با توجه به آنچه گفته شد، روشن مي​شود كه معاد جسماني طبق ظاهر آيات قرآن با همين بدن مادي عنصري صورت مي​گيرد، و در فرض آكل و مأكول بودن نيز مشكلي به وجود نمي​آيد.

---

پيام قرآن ج 5


ايت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران